Het allerlaatste verslag vanuit Australie!

Lieve Allemaal,
Daar zit ik dan op het vliegveld van Sydney, mijn allerlaatste blog verhaal te schrijven en te wachten tot pap, mam en ik mogen instappen om naar huis te gaan. Na 3 maanden hier te hebben gewoond, gewerkt en gereisd is het voor mij nu echt tijd om weer naar huis te gaan. Wat zal het gek worden straks weer in dat koude kikkerlandje en mijn dagelijkse bezigheden weer op te pakken, maar ik kijk er ook wel heel erg weer naar uit om iedereen te zien!!

De afgelopen week was weer geweldig. Na Cairns kwamen we aan in Brisbane, een mega groot vliegveld waar onze huurauto al voor ons klaar stond. Even wennen was het voor ons alle drie om in een Engelse auto in te stappen waar het stuur aan de andere kant zit. Mn vader liep dan ook gelijk de verkeerde kant op om achter het stuur te gaan zitten. Mam met de kaart in de hand, pap achter het stuur en ik op de achterbank meekijkend (en gillend) hoe mn vader de snelweg op reed. Je raadt het al bij de eerste afslag gingen de ruitenwissers aan in plaats van de knipperlichten en stonden we op de rechter baan ipv de linker baan. Je begrijpt, 2 gillende vrouwen in die auto met mn vader die terug schreeuwt van de stress, haha! Al snel verliep het goed en met het goede kaartlezen van mn moeder reden we door allerlei mooie Australische dorpjes richting de Gold Coast (zuiden van Brisbane). Onderweg kwamen we kangaroes in de bossen tegen waar we doorheen reden. Geweldig zo mooi een moeder met een baby zelfs in de buidel met papa kangaroe ernaast. Wat was dat bijzonder om deze beesten nu echt in het wild in de natuur te zien rond huppelen. Zachtjes er langs gereden en foto’s gemaakt en onze tocht vervolgd naar het Lamington nationalpark. De weg leek wel oneindig zo lang, kringel krangel midden door een natuurgebied, maar zo mooi met een prachtig uitzicht! We kwamen aan in een eco lodge, waar de kleine kangaroes (walibies) door de tuin gewoon liepen!! Je snapt ik bleef maar foto’s maken, geweldig die beesten! ’s Avonds in het restaurant gegeten, want meer dan dat was er ook niet. De volgende ochtend ontbeten met het prachtige uitzicht en een wandeltocht samen met een gids door het regenwoud gemaakt. Onderweg kregen we uitleg over de verschillende bomen en vogels die er in dit gebied leven, en als afsluiting kregen we morning tea met cake, heerlijk al die Engelse dingen!

Na de thee zijn we met de auto het lange pad weer terug gereden naar de bewoonde wereld, op naar de Sunshine coast (noorden van Brisbane). Nog geen uurtje rijden en we zaten in Surfersparadise, het Miami van Australië. Mega hoge flat gebouwen en een prachtig strand. Zo gek om van een onbewoonde afgelegen plek dan zo in een toeristische plaats te komen. Daar even wat geluncht en langs alle bekende atractieparken gereden op naar Caloundra. Dit was meer een plaatsje om alleen te overnachten om de volgende ochtend meteen naar het Steve Irwin Australia zoo te kunnen gaan. (die man die krokodillen altijd ving op National Geografic en is dood gebeten door een pijlstaart rog). Er was verder in dit plaatsje niks te beleven, zelfs de supermarkt was al om half 6 dicht dus er zat niks anders op om naar de KFC te gaan voor een vette baal, ook niet verkeerd op z’n tijd;).

Zoals gepland de volgende ochtend dus naar het Steve Irwin dierentuin. We waren er extra vroeg zodat het nog niet zo druk was. En dit klopte ook, we konden zo doorlopen en konden alle beesten zien die er te zien waren. Zo gaaf van deze dierentuin is dat ze alle beesten laten zien die er in Australie leven en dat er werknemers van de dierentuin zelf met beesten op hun arm door de dierentuin lopen!! Steve Irwin wilde hiermee ook bereiken en laten zien dat er prima met al deze beesten samen te leven is, maar dat je er op een bepaalde manier mee moet omgaan en dus niet dood moet maken. Heel bijzonder vond ik dit. Ik besefte toen eigenlijk pas hoeveel soorten beesten er in dit grote land leven, en hoe gevaarlijk ze wel niet kunnen zijn!! In de middag zagen we de bekende krokodillen show zoals Steve Irwin die zelf vroeger ook gaf , zo gaaf!! Maar zo eng, haha! Ben blij dat wij niet zo’n grote krokodil in Cairns hebben gezien (die er wel zitten), want zag nu echt hoe gevaarlijk die beesten konden zijn!! Na de show nog met veel verschillende dieren op de foto geweest, zoals kangaroes en koala’s. Wat blijven ze toch leuk.

Toen onze tocht vervolgd naar het noordelijkste plaatsje waar wij deze reis zouden komen: Hervey bay. Vanuit hier gingen we de dag erna een dagtour op Frazer island maken. In Hervey bay zelf was verder niks te beleven,het was zelfs heel erg uitgestorven, maar dit was helemaal niet erg, want ook hier bleven we alleen maar slapen.

De volgende ochtend werden we om half 8 met een busje opgehaald die ons naar de ferry bracht om op het eiland te komen wat voor de kust ligt. Na een uur op de boot te hebben gevaren stond er een 4 wheel drive busje met chauffeur klaar die ons over het hele eiland heen zou rijden. En dat was niet zomaar rijden, nee we gingen over zandpaden! Gewone wegen bestaan er op dit eiland niet, dus je begrijpt gehobbel en gebobbel werden we half door die bus heen geslingerd. Mam half gillend en pap en ik riepen: GAAAAF, Haha! We werden bij de prachtigste stukjes van het eiland gebracht, bij meertjes waar we konden zwemmen tot tropische regenwouden waar we doorheen mochten wandelen. Ik kan weer niet anders zeggen, het was zoooo mooi! Na de lunch, die we bij een mega groot resort die aan de andere kant van het eiland lag kregen, zijn we met ons busje keihard langs de zee over het strand gaan rijden, zo gaaf! Bij ons is dat niet te bedenken om bij Noordwijk of Scheveningen dat te kunnen doen , maar hier kon dat dus allemaal. We kwamen aan bij een wrak die er sinds 1935 lag en het bekende punt is van fraser island. Nog langs een paar mooie baaitjes gereden en de Bossen ingegaan om over de zandwegen weer terug te keren naar de ferry.

De volgende ochtend zijn we niet al te laat weer vertrokken uit hervey bay, op naar Noosa. Dit kustplaatsje lag weer op de weg naar beneden richting brisbane. Het leek wel een soort st. tropez van Frankrijk, hele grote villa’s met grote boten en een mooi strand. Na al die dagen rond getrokken te hebben was het echt heerlijk om die middag onder strak blauwe lucht en zon op het strand te mogen liggen met palmbomen.(haha sorry:P). Pap en ik vermaakte ons prima in de zee en in de zon en mam lekker in de schaduw een boekje lezen en wat gekletst met een nederlands meisje die hier ook aan rondreizen was. Was echt één van de eerste Nederlanders die wij hier tegen kwamen (heerlijk zo laat pas), maar toch altijd even leuk om met een landgenootje een babbeltje te maken. ’s Avonds heerlijk gegeten in onze zomerjurkjes uitkijkend over de zee. O wat ga ik dit volgende week toch missen…

De laatste tocht was alweer aangebroken, de volgende ochtend hebben we nog even van het strand genoten en reden in de middag naar onze eind bestemming Brisbane. Daar aangekomen, in de regen met een temperatuur van 28 graden, kwamen we in een heel oud engels schattig B&B terecht. Onwijs aardige eigenaar die pap en mam gelijk ophaalde na het inleveren van onze auto. Deze hadden we niet meer nodig in zo’n mega drukke stad. De laatste dag hebben we een wandeltocht uit mijn lonely planet boek door deze mooie stad gemaakt. Er ligt mega veel geschiedenis hier, dus het was ook nog eens erg interessant (vooral voor m’n vader). Na de lunch een gratis boottocht gemaakt langs alle mega grote torens en onze reis super afgesloten met een lekker etentje in Chinatown.

En dan zit ik na 3 maanden weer op mijn vliegtuig terug naar huis te wachten. Wat is alles toch ongelofelijk snel gegaan, maar ik heb echt van ieder moment genoten!! Alle ervaringen die ik op heb gedaan tijdens mijn stage, leuke mensen die ik in mijn studentenhuis heb leren kennen en de 4 weken die ik in totaal in dit prachtige land heb mogen reizen zal nooit iemand meer van mij afpakken. Wat heb ik toch geboft dat ik dit heb mee mogen maken. Ik vond het geweldig en zal deze periode dan ook nooit meer vergeten! Één ding weet ik zeker, ik kom zeker terug naar dit prachtige land, want verliefd ben ik er wel op geworden…
Dank voor alle berichten en medelevens van iedereen de afgelopen tijd. Ik ga nu het vliegtuig in, over 24 uur sta ik weer in het koude landje. Kan niet wachten om iedereen weer te zien!!
Veel liefs Chantal.