Eerste week stage en weekendje naar blue mountains

Lieve allemaal,

Net dood moe thuis gekomen van een super weekend te hebben gehad in de blue Mountains, heb ik weer even de tijd om jullie op de hoogte te stellen hoe mijn aller eerste stage week en weekendje weg was.
Maandag ochtend vertrok ik vol goede moed naar het st, george Hospital in Sydney. Mn nieuwe gekochte zorg kleren mochten eindelijk aan. Ik had weinig geslapen van de zenuwen en mn wekker stond natuurlijk weer veeeel te vroeg, waardoor ik zelfs 2 treinen eerder kon nemen. Ik wist tenslotte al waar ik heen moest door mijn tourtje van afgelopen weekend, maar alsnog wilde ik zeker weten dat ik op tijd kwam. Nog even snel onderweg met het thuis front gewats appt (zo gek dat zij dan ’s avonds op de bank zitten en nog moeten slapen en ik alweer aan de volgende dag ben begonnen) en naar de orthopedie afdeling gelopen waar ik de komende 3 maanden zal stage gaan lopen. Mn hart ging tekeer bij binnenkomst, maar ik werd gelijk erg goed en leuk ontvangen. De teamleider van de afdeling is super aardig en liet me gelijk een hoop dingen zien waar alles was. Vervolgens werd ik gekoppeld aan een verpleegkundige die deze dag ook een dagdienst had. Met haar moest ik de hele dag meelopen om te kijken hoe alles gaat. Na een paar uur in mijn beste engels met iedereen een beetje kennis te hebben gemaakt, kwam de “nurse educator” langs om mij ook welkom te heten. Zij begeleide mij vervolgens door het hele ziekenhuis heen en liet elke afdeling zien. Het is een niet al te groot ziekenhuis, waar je niet zo snel zal verdwalen, dus dat scheelde weer voor mij. Na de rondleiding heb ik haar in mijn beste engels uitgelegd wat ik voor schoolopdrachten moest gaan doen en guess what? Ze verstond me gewoon in 1 keer helemaal. Ik kon me toch nog beter redden dan ik had gedacht;)!
Na alle papier werken te hebben ingevuld heb ik de rest van de middag tot half 4 op de afdeling meegelopen. Ik kreeg veel uitleg over alle handelingen en bezigheden wat verpleegkundigen doen op zo’n dag. Gek genoeg verstond ik bijna alles. Veel woorden herken ik nog niet, maar de grote lijnen haal ik eruit. De kleine details komen hopelijk later.
Een hoop verschillende soorten patiënten heb ik die eerste dag al gezien. Bijna allemaal zijn ze geopereerd aan een heup, knie of andere gewrichten, waardoor het de hele dag af en aan is op deze afdeling van bedden met geopereerde patiënten. Mijn eerste indruk was zeker goed, druk maar wel een super uitdaging!
Na een hele informatieve pittige dag te hebben gehad ging ik weer met mn treintje terug naar huis. Zo gek dat ik dat reizen al in mijn zuster pakje mag doen en niet mijn pak pas in het ziekenhuis mag aan doen. Hier in Nederland krijg je een pak bij binnenkomst en lever je weer in bij het naar buiten lopen om te wassen. Hier is dat dus niet zo. Ieder wast zn eigen pak en loopt er ook gewoon buiten mee. Erg onhygiënisch vind ik het, maargoed wel ideaal voor mij, want dat scheelt in de ochtend weer tijd met het aankleden. Mn pak ligt tenslotte toch al klaar! Ook vind ik alle kleding en inrichting van ziekenhuis erg oudbollig. Alle vrouwen dragen blousen met een rok en een majo (of hoe je dat ook schrijft) met sandaaltjes er onder en een man een blouse met een nette broek eronder. Alles in donker blauw. Erg somber en niet erg professioneel zoals in Nederland. Alle gangen liggen met vloerbedekking en nergens vind je wat kleur zoals bij ons in de meeste ziekenhuizen wel te vinden is. Als laatste werken ze hier met papieren dossiers, ook dat ken ik niet. Hier in Nederland waar ik stage heb gelopen werkte ze allemaal met een digitale zorg dossier waarin met 1 druk op de knop alle gegevens van elke patient te vinden is. Hier wordt alles met de hand op papier geschreven en moet ook alles een kopie van gemaakt worden en is er mega veel papierwerk en mappen nodig voor alle patiënten. Kortom ze lopen qua modernisering hier best achter, ook al had ik dat niet gedacht.
Thuis aangekomen snel nog even boodschappen gedaan voor de rest van de week (supermarkt zit naast station van de trein, ideaaal!!) en heb ik thuis lekker een maaltijd voor mezelf klaar gemaakt. Wat is dat nog moeilijk zeg om voor jezelf te koken. Ik maak elke keer veelte veel en houd vaak restjes over. Geen probleem, ik bewaar het in mijn zakjes en heb dan volgende dag weer een restje om te eten.
De tweede dag was wat minder leuk. Zoals ik al vertelde zal ik deze hele stage elke dag aan een verpleegkundige gekoppeld worden. Ik zal die hele dag met hem of haar meelopen zodat ik precies kan zien hoe alles werkt en ik vervolgens na paar weken ook deze handelingen kan doen onder toezicht weer van die begeleider. De tweede dag werd ik dus gekoppeld aan een wat minder leuk vrouwtje. Ze deed de hele dag haar eigen ding en keek eigenlijk niet op of om naar mij. Ik voelde me eigenlijk een beetje een achter volger en probeerde wel steeds vragen te stellen maar ook die beantwoorde ze me heel kort af. Nou ja helaas, hopelijk de volgende keer wel weer een leuk iemand. Wat wel een leuk licht puntje aan einde van de dag was, was dat ik te horen kreeg dat ik een keer een operatie mee mag lopen om te zien wat deze patiënten nou precies door maken en ik beter zal begrijpen waarom zij nou zoveel pijn hebben. Mijn eerste gedachte was: GAAAF! In Nederland mag je bijna nooit meer operaties meekijken door de hygiene voorschriften, maar hier was het geen probleem, top! Wanneer het precies zou worden was nog niet bekend. Wel zal het waarschijnlijk een operatie worden met de arts waarbij ik aan de telefoon mee heb gesolliciteerd (dr. Sekel). Een erg aardige man overigens, hij kwam ook de eerste dag gelijk naar mij toe om zich voor te stellen en zich welkom geheten. Een echte dokter is het met moeilijke engelse woorden waarmee die spreekt maar met handen en voeten kwam ik er, (wat schaamde ik me dood , haha). Even afwachten dus wanneer die operatie zou plaats gaan vinden.
De derde, vierde en laatste dagen van de week waren wel weer super leuk. 2 dagen liep ik met een zelfde vrouwtje mee en één dag weer met iemand anders. Ze zijn allemaal ( de meeste dan) erg behulpzaam, leggen alles uit en betrekken je overal bij. Vaak vragen ze dingen of ik iets wil pakken en soms weet ik dan niet wat het woord betekent. Dan loop ik gewoon naar andere verpleegkundige toe en vraag waar dat gevraagde woord (voorwerp) dan ligt, zij wijst dan mij de weg en zo leer ik weer wat dat woord betekent. Hoef ik niet steeds te vragen sorry can you explane? Maar nu leer ik het zelf gaan der weg, slim toch?!
In één week heb ik al een hoop gezien, van hele zware geopereerde patiënten tot mega wonden. Veel handelingen komen over een met wat ik geleerd heb. Ook de medische woorden komen mij vaak bekend voor. Herken ik het niet, schrijf ik de woorden op en zoek het later zelf op om het als nog te kunnen leren. Wel zijn sommige medicatie namen anders en kan ik de dokters handschriften in de schriftelijke patiënten dossiers totaaaal niet lezen, waarom kunnen hooggeleerde nooit normaal schrijven haha?!
Alle meest gebruikte medicijnen voor de patiënten heb ik ook op een papier geschreven en ga ik verder uitwerken. Naast al deze opdrachten heb ik tijdens de uren dat het rustig was op de afdeling en na stage thuis in studentenhuis op mijn kamer gewerkt aan het plan die ik op mijn stage moet inleveren wat ik de komende weken daar wil en moet gaan doen voor school. Een hoop actviteiten dus die ik allemaal in 1 week moest doen. Het was slopend, elke dag vroeg op , laat thuis, zelf nog koken en weer aan schoolopdrachten. Maar ik heb het afgekregen en ga het nu morgen (maandag) bespreken met de nurse educator. Hopelijk is al mijn werk niet voor niks geweest en is het goed. We gaan het zien….
Voordat ik vrijdag naar huis ging, kreeg ik te horen dat er aanstaande maandag (morgen dus) een operatie zal plaats vinden die ik mag bijwonen. Vervolgens zal ik de rest van de week deze patient op mijn afdeling volgen om te zien welke trajecten zo’n patient nou doormaakt van begin tot eind. Super leuk!! Dus morgen ochtend zal ik in de ok staan, spannend!!
Eindelijk was het weekend dan begonnen, vroeg slapen die avond want de volgende dag stond mijn eerste weekendje weg met 12 huisgenootjes gepland naar de blue Mountains. Veel studenten in dit huis hadden dat nog allemaal niet gezien en hebben we samen besloten om in totaal met z’n 13e een weekend met de trein naar dit park te gaan. Zaterdag ochtend vroeg vertrokken om half 11, nou ja half 11, dat was de planning, maar ja je kent het er zijn altijd mensen te laat en zowaar waren het geen vrouwen!!
Een ticket hebben we gekocht voor 8 dollar en moesten 2 uur in de trein zitten naar het plaatsje Katoomba. Daar hadden we kamers gereserveerd in een plaatselijk hostel. De weg erheen gezellig met wat huisgenootjes gekletst en bij aankomt was de hostel al snel gevonden. Het bleek al snel een leuk weekend te gaan worden, aangezien we veel lol al met elkaar hadden op de heen weg en het programma wie is de reisleider steeds opnieuw werd nagedaan. Bij aankomst snel spullen gedumpt en zijn we opzoek gegaan naar een kroegje om wat te lunchen. Ik had voordat het weekend begon een overlevingspakket voor mezelf gemaakt met broodjes, etc, zodat ik niet steeds eten en drinken in een cafeetje hoefde te kopen. Het is namelijk sterfes duur hier en zo kon ik mooi mijn geld besparen voor andere leuke dingen. Iedereen was jaloers op mij dat ik daar had aangedacht, haha! Na alle buiken te hebben gevuld zijn we de hele straat uitgelopen van het dorpje en kwamen we uit bij het bekende punt de 3 sisters van de blue Mountains. Wat was dat mooi zeg! Een mega breed en mooi uitzicht had je over het gebied en de 3 gezusters waren super goed te zien. Samen met elkaar wat foto’s gemaakt en zijn we verder naar de 3 sisters (3 bekende bergen) gelopen. Dat viel wel even tegen, het was toch wat stijler dan we hadden gedacht. De weg heen naar beneden was prima, maar de weg terug was slopend! Hoop gemopper gehoord en verzuring in spieren liepen we terug weer naar boven. Het was inmiddels alweer half 7, tijd om te eten! Onderweg terug kwamen we een supermarkt tegen en hebben de meeste daar ook even wat eten en drinken gekocht zoals ik ook al had gedaan. Thuis alles neergezet en opzoek naar leuk restaurantje. Alles zat vol, in zo’n afgelegen gehucht waar we waren was dat niet te begrijpen. Gelukkig kwamen we wel wat later waardoor we uiteindelijk wat hebben geïmproviseerd en wat tafels aan elkaar hebben kunnen schuiven. Op de menu kaart stond kangaroe, jaaa ze eten ze hier ook, maar ik durfde het toch nog niet aan. Na het eten hebben we in hostel even een drankje gedaan en zijn we naar de plaatselijk kroeg gegaan. Er moest tenslotte nog even een goed feestje gevierd aan worden natuurlijk!!
Bij aankomt zaten er alleen maar oude mannen van 50 (sorry mam en pap), maar dus niks voor ons. Ook allemaal gothics en andere alternatieve mensen. We besloten om verder te gaan kijken bij de kroeg aan de overkant. Ook daar was het rustig en hele vreemde mensen, waardoor we na een drankje te hebben gedaan snel besloten om weer terug te gaan naar het hostel. Daar hebben we gezellig met elkaar zitten kletsen, en sommige mensen beter leren kennen, erg leuk!! Nadat het half 4 snachts was werd uiteindelijk het licht uitgedaan om de volgende dag om 9 uur weer te moeten opstaan want om 10 uur moesten we het hostel weer uit, je raadt het al, iedereen was brak en moe!
Snel even wat ontbeten en weer de lange straat uitgelopen om naar blue Mountains te gaan. Deze keer zijn we naar de andere kant gelopen van het uitzicht (rechts), waar je een kabelbaan had die je kon nemen om mooi uitzicht te krijgen van het park. Dat leek ons wel wat. Bij aankomst bleek dat er niet alleen een kabel baan was maar ook een treintje die je van een hele stijle berg naar beneden bracht. Dit hebben we als eerst gedaan om vervolgens een wandel route door het bos te nemen en met de kabelbaan weer naar boven te gaan. Tijdens het lopen bleven we maar trappen beklimmen, en kwamen we langs prachtige watervals en mega mooie uitzicht punten. Het was echt slopend en op de bordjes stond ook dat de route voor de ervarende loper was. Dit leek de mannen natuurlijk wel stoer, waardoor wij natuurlijk moesten volgen. We hebben er zeker 3 uur over gedaan en wat bleek we kwamen niet uit bij kabel baan maar weer boven aan bij centrale punt waar we met de trein naar beneden gingen waren begonnen. We hadden de hele stijle lange weg dus weer helemaal naar boven gelopen. Veel kramp in de kuiten en zweet, maar het was de moeite waard (zie foto’s). Vervolgens toch even de kabelbaan naar beneden en weer naar boven genomen en zijn vervolgens terug gegaan naar de treinstation om de trein weer terug te nemen naar sydney. Bijna iedereen viel in de trein in slaap. Het was een super gaaf weekend, heb veel mensen beter leren kennen en een onwijs mooi stuk natuur gezien. Ik ben heel blij dat ik mee geweest met deze groep, ondanks het best vermoeiend was. Mijn eerste sport training heb ik tenminste alweer gehad!
Nu snel mijn spullen pakken voor morgen en dan lekker slapen, want de tweede stage week gaat alweer beginnen, en wel met een operatie! Wat voor operatie weet ik nog niet, maar dat ga ik morgen zien. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in.

Dank nogmaals voor de leuke nieuwe berichtjes die ik heb gekregen van jullie. Echt super leuk te lezen dat jullie zo mee leven en geïnteresseerd in mijn verhaal zijn.

Fijne zondag nog tot snel,
Liefs Chantal